1. Bilge
kişi terbiye edilmeyi sever,
Alaycı
kişi azarlansa da aldırmaz.
2. İyi
insan ağzından çıkan sözler için ödüllendirilir,
Ama
hainlerin soluduğu zorbalıktır.
3. Dilini
tutan canını korur,
Ama
boşboğazın sonu yıkımdır.
4. Tembel
canının çektiğini elde edemez,
Çalışkanın
istekleriyse tümüyle yerine gelir.
5. Doğru
kişi yalandan nefret eder,
Kötünün
sözleriyse iğrençtir, yüzkarasıdır.
6. Doğruluk
dürüst yaşayanı korur,
Kötülük
günahkârı yıkar.
7. Kimi
hiçbir şeyi yokken kendini zengin gösterir,
Kimi
serveti çokken kendini yoksul gösterir.
8. Kişinin
serveti gün gelir canına fidye olur,
Oysa
yoksul kişi tehdide aldırmaz.
9. Doğruların
ışığı parlak yanar,
Kötülerin
çırası söner.
10. Kibirden
ancak kavga çıkar,
Öğüt
dinleyense bilgedir.
11. Havadan
kazanılan para yok olur,
Azar azar
biriktirenin serveti çok olur.
12. Ertelenen
umut hayal kırıklığına uğratır,
Yerine
gelen dilekse yaşam verir.
13. Uyarılara
kulak asmayan bedelini öder,
Buyruklara
saygılı olansa ödülünü alır.
14. Bilgelerin
öğrettikleri yaşam kaynağıdır,
İnsanı
ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
15. Sağduyulu
davranış saygınlık kazandırır,
Hainlerin
yoluysa yıkıma götürür.
16. İhtiyatlı
kişi işini bilerek yapar,
Akılsız
kişiyse ahmaklığını sergiler.
17. Kötü
ulak belaya düşer,
Güvenilir
elçiyse şifa getirir.
18. Terbiye
edilmeye yanaşmayanı
Yokluk ve
utanç bekliyor,
Ama azara
kulak veren onurlandırılır.
19. Yerine
getirilen dilek mutluluk verir.
Akılsız
kötülükten uzak kalamaz.
20. Bilgelerle
oturup kalkan bilge olur,
Akılsızlarla
dost olansa zarar görür.
21. Günahkârın
peşini felaket bırakmaz,
Doğruların
ödülüyse gönençtir.
22. İyi
kişi torunlarına miras bırakır,
Günahkârın
servetiyse doğru kişiye kalır.
23. Yoksulun
tarlası bol ürün verebilir,
Ama
haksızlık bunu alıp götürür.
24. Oğlundan
değneği esirgeyen, onu sevmiyor demektir.
Seven baba
özenle terbiye eder.
25. Doğru
kişinin yeterince yiyeceği vardır,
Kötünün
karnıysa aç kalır.