1. Bilge
kadın evini yapar,
Ahmak
kadın evini kendi eliyle yıkar.
2. Doğru
yolda yürüyen, RAB'den korkar,
Yoldan
sapan, RAB'bi hor görür.
3. Ahmağın
sözleri sırtına kötektir,
Ama
bilgenin dudakları kendisini korur.
4. Öküz
yoksa yemlik boş kalır,
Çünkü bol
ürünü sağlayan öküzün gücüdür.
5. Güvenilir
tanık yalan söylemez,
Yalancı
tanıksa yalan solur.
6. Alaycı
bilgeliği arasa da bulamaz,
Akıllı
içinse bilgi edinmek kolaydır.
7. Akılsız
kişiden uzak dur,
Çünkü sana
öğretecek bir şeyi yok.
8. İhtiyatlı
kişinin bilgeliği, ne yapacağını bilmektir,
Akılsızların
ahmaklığıysa aldanmaktır.
9. Ahmaklar
suç sunusuyla alay eder,
Dürüstler
ise iyi niyetlidir.
10. Yürek
kendi acısını bilir,
Sevinciniyse
kimse paylaşmaz.
11. Kötü
kişinin evi yerle bir edilecek,
Doğru
kişinin konutuysa bayındır olacak.
12. Öyle
yol var ki, insana düz gibi görünür,
Ama sonu
ölümdür.
13. Gülerken
bile yürek sızlayabilir,
Sevinç
bitince acı yine görünebilir.
14. Yüreği
dönek olan tuttuğu yolun,
İyi kişi
de yaptıklarının ödülünü alacaktır.
15. Saf
kişi her söze inanır,
İhtiyatlı
olansa attığı her adımı hesaplar.
16. Bilge
kişi korktuğu için kötülükten uzaklaşır,
Akılsızsa
büyüklük taslayıp kendine güvenir.
17. Çabuk
öfkelenen ahmakça davranır,
Düzenbazdan
herkes nefret eder.
18. Saf
kişilerin mirası akılsızlıktır,
İhtiyatlı
kişilerin tacı ise bilgidir.
19. Alçaklar
iyilerin önünde,
Kötüler
doğruların kapısında eğilirler.
20. Komşusu
bile yoksulu sevmez,
Oysa
zenginin dostu çoktur.
21. Komşuyu
hor görmek günahtır,
Ne mutlu
mazluma lütfedene!
22. Kötülük
tasarlayan yolunu şaşırmaz mı?
Oysa
iyilik tasarlayan sevgi ve sadakat kazanır.
23. Her
emek kazanç getirir,
Ama boş
lakırdı yoksulluğa götürür.
24. Bilgelerin
tacı servetleridir,
Akılsızlarsa
ahmaklıklarıyla tanınır.
25. Dürüst
tanık can kurtarır,
Yalancı
tanık aldatıcıdır.
26. RAB'den
korkan tam güvenliktedir,
RAB onun
çocuklarına da sığınak olacaktır.
27. RAB
korkusu yaşam kaynağıdır,
İnsanı
ölüm tuzaklarından uzaklaştırır.
28. Kralın
yüceliği halkının çokluğuna bağlıdır,
Halk yok
olursa hükümdar da mahvolur.
29. Geç
öfkelenen akıllıdır,
Çabuk
sinirlenen ahmaklığını gösterir.
30. Huzurlu
yürek bedenin yaşam kaynağıdır,
Hırs ise
insanı için için yer bitirir.
31. Muhtacı
ezen, Yaradanı'nı hor görüyor demektir.
Yoksula
acıyansa Yaradan'ı yüceltir.
32. Kötü
kişi uğradığı felaketle yıkılır,
Doğru
insanın ölümde bile sığınacak yeri var.
33. Bilgelik
akıllı kişinin yüreğinde barınır,
Akılsızlar
arasında bile kendini belli eder.
34. Doğruluk
bir ulusu yüceltir,
Oysa günah
herhangi bir halk için utançtır.
35. Kral
sağduyulu kulunu beğenir,
Utanç
getirene öfkelenir.